تأثیر تلقیح بذر با ریزجانداران محرک رشد و ورمی کمپوست بر عملکرد کمی و کیفی سورگوم رقم پگاه

به منظور بررسی اثر باکتری های محرک رشد در تلفیق با کودهای شیمیائی و آلی بر عملکرد کمی و غلظت عناصر غذایی سورگوم رقم پگاه، آزمایشی به صورت طرح بلوک کامل تصادفی با 3 تکرار طی فصل زراعی 91-90 در موسسه تحقیقات برنج رشت انجام شد. تیمارهای مورد استفاده، بدون کود و بدون تلقیح (شاهد)، استفاده از کود شیمیائی و بدون تلقیح، تلقیح بذر باPseudomonas fluorescens strain 12  +Azotobacter chroococcum strain 41  + بدون کود شیمیایی، تلقیح بذر با  P. fluorescens strain 12+A. chroococcum strain 41  + 50 درصد کود شیمیائی، تلقیح بذر باP. fluorescens strain 12  +A. chroococcum strain 41  + 75 درصد کود شیمیائی، استفاده از ورمی­کمپوست (6 تن در هکتار) و بدون کود شیمیایی، استفاده از ورمی­کمپوست + 50 درصد کود شیمیائی، استفاده از ورمی­کمپوست + 75 درصد کود شیمیائی، تلقیح بذر با P. fluorescens strain 12 +A. chroococcum strain 41  + 50 درصد ورمی­کمپوست، تلقیح بذر باP. fluorescens strain 12  +A. chroococcum strain 41  + 75 درصد ورمی­کمپوست، تلقیح با P. fluorescens strain 12  +A. chroococcum strain 41  + ورمی­کمپوست بودند. تیمارهای کودی بر ارتفاع بوته، سطح برگ، وزن خشک برگ و ساقه، عملکرد تر و خشک علوفه، و میزان فسفر و روی اثر معنی­داری داشت. نتایج نشان داد که استفاده تلفیقی از ورمی کمپوست و ریزجانداران محرک رشد در تمامی صفات به جز قطر ساقه، دارای بالاترین میزان بود. یافته­های این آزمایش نشان داد که این ریزجانداران بر حسب ویژگی های خاک، ژنوتیپ گیاه و بخصوص شرایط اقلیمی، خود را با محیط سازگار می نمایند. بهبود وضعیت تغذیه ای گیاه در تیمار تلفیقی ورمی کمپوست و ریزجانداران محرک رشد سبب افزایش عملکرد کمی و غلظت عناصر غذایی در مقایسه با تیمارهای غیرتلقیحی گردید. در واقع استفاده از کودهای زیستی و آلی به دلیل جذب عناصر غذائی به ویژه فسفر و نیز تحریک رشد گیاه بر اثر ترشح متابولیت های ثانویه منجر به افزایش عملکرد گیاه شد. در مجموع می توان گفت که استفاده از ورمی­کمپوست و ریزجانداران محرک رشد گیاه علاوه بر کاهش آلودگی محیط زیست می توانند در افزایش عملکرد سورگوم نقش مثبتی را ایفا کنند.